Dhagelan mBanyumasan***
KELOLODEN LOMBOK GENDHOT
Bibi inyong mbaranggawe nyepiti anake mbarep.
Acara
prasmanan tamu dekon mangan sing disandhingaken meja. Merga tamune akeh dadi njukut
panganan kudu ngantri tur mped-mpedan.
Pas giliran
Eyang Kakung, teka rombongan tamu penggedhe, mulane gugup gagean ngeruk sega
lan lawuh lodheh lombok gendhot sing katon seger mengini.
Tengah wektu
daharan, sekang kadohan keton Eyang Kakung nangis, banyu luhe dleweran nang
pipi ngiwe-nengen, mripate abang mangar-mangar, kringete keton byuk-byukan metu
sebotor-botor molahi sekang mbathuk tekan pucuk irung, karo tutuke
mangap-mangap kaya iwak grameh kesaten mbanyu. Tangan tengene ngawe-awe inyong
ngambi nudhuhaken gulune.
Inyong panik mbok Eyange kenang ngapa…?, mulane gagean ngoyok
mareki.
Ora nganggo
ewuh-pakewuh, pundhake tek ranggeh dedongsokaken pangkon, cengele didhodhog
rosa pisan. “Glogook” tutuke mancrotaken
sega karo lodeh, njutan megap-megap nyedot ambekan.
Bareng wis
mandan asoh tek takoni: “Kenang apa Eyange koh dadi mecicil-mendelik kaya wong
garep sekarat?”.
Eyange
mbari egin cengap-cengap mangsuli:“Tobaattt ora ilok…, badhogan apa jane…? pedhese
koh sementlep temen ora nana padhane, inyong miki kewlekiken….! angger ora gagean
detulungi kowe mestine wis dadi jenat”.
Inyong
semaur kalem: “Eyange.., kuwe sing diarani lombok gendhot khas Bandung, wujude
buntek menos-menos mengini, ning pedhese ngedab-edabi ora nana sing nglawan…!
urung kenal aja wani-wani..!”.
Eyange: “Penjorangan,
wong padha ngreti koh cocote oranana sing menging..!”.
Sing tembe
mudheng ana kedadian mau njut pating cekikik ora leren-leren.
(Doc. by Kang
Wirya)
*****
KOPI
RASA GELI
Kang
Suta ndatuk banget gole ngopi. Esuk sore mesti kudu disediani kopi nang bojone.
Angger esuk ora degawekna kopi, raine mesthi njuplem, ora ngerti nek kopine agi
entong. Pokoke aluwung ora sarapan tenimbang ora ngopi.
Esuk kuwe bojone agi gisus nang
pedangan, olah-olah nggo sarapan. Kopi nggo kang Suta wis desedhiakna. Egin
kebul-kebul kang Suta nyruput semendhing…. sluurpp…. jan seger pisan.
Pancen ora kaya bojoku angger gawe
kopi nyamleng temenan, kang Suta mbatin.
Kang Suta garep adus dhisit. Kopi gari
separo diengah nggo mengko bubar adus.
Sewise adus awake krasa seger, kang
Suta mbaleni kopine maning.
Bubar adus awake mandan kadhemen, “kopine
kayane egin anget tek srupute maning, nggo tamba adhem…”, kang Suta mbatin…
Temenan…, Kang Suta nyruput kopine
nganti entong mumpung egin manget-manget. Jiaan katone nyamleng pisan.
Ning bareng wis entong, kang Suta krasa
ana uthak-uthik nang gulu.
Krasa geli-geli banget nang gulu,
cangkeme mangap ngambi mlorodi gulu.
Kang Suta kaget sangkete, ana cecek
mlumpat sekang cangkeme.
Lho, jebule ana cecek kecemplung kopi
kegawa gutul nggulu.
Kang Suta kepreh-keprehan karo
hoak-hoek.. mutah-mutah.
Bojone sing agi nang pawon marani karo
takon: “Ana apa Kang, deneng mutah-mutah..? ‘lha apa kopine wis apek ora enak?’’
“Enak si enak…. saking enake ana cecek
sing kepengin melu nyruput, dadi kecemplung gelas kopi….!”.
Bojone gemuyu ngekrek karo melas: “Kuwe
jenenge kopi rasa geli ya Kang..?”
Sedina kuwe Kang Suta theleg-theleg
gigu, ora mangan ora nginum, ketonen nang gulune egin ana ceceke klepak-klepek.
(Doc. by Bubar)
*****
PADHA
BAEN
Ali,
Imron, lan Abu umure nembe 6 taun.
Bocah
telu kuwe padha melu bapane maring mesjid.
Bareng
qomat, kabeh padha ngadeg garep sholat.
Ali,
imron karo Abu ya garep melu.
Sedurunge
sholat bapane Ali ngomongi; “Kowe bocah 3.., padha melu sholat ora kena ngomong
ya… kudu ngrungokna Imam, ora kena glewehan..!”
bocah 3 padha manthuk bareng.
Pas
imam agi maca Al Fatihah, ana tikus njranthal nang ngarepe bocah telu kuwe.
Ali
aruh-aruh..: ”Eh.. ana tikus kae…..ana tikus…..” Imron nyenggol Ali : “Ssst…, agi sholat ora
kena ngomong….”
Abu
sing nang jejere Ali ngomong : “Iya Li,
agi sholat toli ora kena ngomong, kiye kaya inyong ora ngomong……!”.
Lha…….?
(Doc.
by Bubar)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar